Πεζοπορία στο Λούσιο

Όταν η Κατερίνα μου είπε να πάμε στο φαράγγι του Λούσιου, αμέσως σκέφτηκα τον Δημήτρη, αυτός με τη σειρά του πήρε τον Γιώργο. Σε δυό ώρες είχαμε μαζευτεί 20 άτομα. Από εκεί και πέρα ήταν εύκολο να βρεθεί και το πούλμαν που από το Ψάρι Ηραίας θα μας πήγαινε στη Μονή Φιλοσόφου και αφού εμείς περπατούσαμε το φαράγγι, θα μας έπαιρνε μετά από την Αρχαία Γόρτυνα να μας πάει στην Καρύταινα και στο τέλος στη Παλούμπα για φαγητό. Έτσι και έγινε.

Πολλές φορές προγραμματίζουμε αλλά στο τέλος κάτι πάει στραβά, κάποιος δεν μπορεί και μας μένει ο προγραμματισμός. Εδώ, ή χρονική στιγμή φάνηκε πως ήταν κατάλληλη. Το timing που λέμε εμείς οι Έλληνες!!

Σάββατο στις 9.30 το πρωί, το πούλμαν ξεκίνησε από το Ψάρι Ηραίας . Άπαντες παρόντες, εφοδιασμένοι με τα απαραίτητα, γκλίτσες, νερό, τσίπουρο, καφέ, φτάσαμε στη μονή Φιλοσόφου απ’ όπου και η αρχή της πεζοπορίας μας. Το γέλιο άρχισε !!!

Στο αρχονταρίκι της μονής Φιλοσόφου μας κέρασε ο μοναχός λουκούμι με νερό , λίγο μετά ανοίγαμε την “πόρτα” και η Ντίνα ασυγκράτητη όρμησε να κατακτήσει το φαράγγι . Το μονοπάτι κατηφορικό , το παίζαμε στα δάκτυλα , μας δυσκόλεψε μια μικρή σάρα αλλά σε λίγο βρεθήκαμε στο κρυφό Σχολειό. Η Γιάννα προτίμησε τα δύσκολα , το κοιτούσε από κάτω !! Κι εγώ πρώτος στα δύσκολα , έμεινα κάτω να προσέχω τη διασταύρωση του μονοπατιού.

Συνεχίσαμε ως το γεφύρι . Αποθέσαμε σακίδια και χαζέψαμε τη “νεροτριβή” που δημιουργούσε σε κείνο το στενό πέρασμα το νερό του Λούσιου. Ομορφιά απίστευτη, μας μάγευε με τις φωνές της Ηχούς έτσι όπως την κυνηγούσε ο θεός Πάνας. Ο Πλούταρχος λέει πώς ο Πάνας πέθανε την εποχή του αυτοκράτορα Τιβέριου. Αν είναι έτσι, θεός σχωρέστον !!

Τα δύσκολα άρχισαν μετά το γεφύρι, το μονοπάτι σε μεγάλη ανηφορική κλίση επιβράδυνε τους ρυθμούς μας. Η Ελένη, από τη συνεχή κουβέντα με το Δημήτρη καθ’ όλη τη διάρκεια της πορείας, στην ανηφοριά έχασε δυνάμεις, λογικό ήταν !! Τα άλλα παιδιά είχαν προχωρήσει μπροστά με τη Ντίνα να ηγείται της πορείας. Με φόβισε αυτό και φώναξα με δύναμη να ακολουθήσουν τη δεξιά πορεία του μονοπατιού, άκουγε η Ντίνα; Οδήγησε την ομάδα σε αδιέξοδο !!

Φτάνοντας σε λίγο στη μονή Προδρόμου, κατευθυνθήκαμε στο εκκλησάκι του Άγιου Αθανάσιου, ανάψαμε ένα κεράκι και βγήκαμε στο μπαλκόνι της μονής, εκεί που σου κόβεται η ανάσα αντικρίζοντας ολόκληρη τη φαραγγιά, μοναδικό έργο της φύσης, που αν και κοντά του, σπάνια επισκεπτόμαστε. Οι μοναχοί ευγενέστατοι, μας κέρασαν λουκούμι και καφέ. Όσες φορές επισκέφτηκα τη μονή, ένιωθα πως έπινα τον καλύτερο καφέ του κόσμου, έτσι και τώρα.
Κάτω από τον Πρόδρομο, το μονοπάτι διακλαδίζεται, δεξιά για το Κρυφό Σχολειό απ’ όπου ήλθαμε και αριστερά για αρχαία Γόρτυνα. Εμείς πήραμε το αριστερό μονοπάτι για την Γόρτυνα η’ με κατεύθυνση νότια για τους γεωγράφους. Πολύ καλό μονοπάτι, έπειτα από 30 περίπου λεπτά φτάσαμε σε άλλο γεφύρι όπου υπάρχει και νερόμυλος. Το μονοπάτι από εδώ και πέρα γλύκαινε και σε 20 λεπτά περίπου μας έβγαλε στην αρχαία Γόρτυνα και στη διασταύρωση, για Ελληνικό αριστερά και Ατσίχωλο-Καρύταινα δεξιά.
Επιβιβαστήκαμε στο πούλμαν που μας περίμενε και σταματήσαμε στη πανέμορφη Καρύταινα να απολαύσουμε το καφεδάκι μας, κάτω από τη σκιά του κάστρου της. Στη Παλούμπα, στο ταβερνάκι της πλατείας, ο Γιώργος μας περιποιήθηκε με τον καλύτερο τρόπο και τα καλύτερα εδέσματα, στη συνέχεια δε ο Αθανάσιος μας οδήγησε σε ξεχασμένες μουσικές ατραπούς!!
Η ομάδα μας: Σταματόπουλος Δημήτρης και Μαρία, Λιακόπουλος Γιώργος, Ρούλα, Γιάννης, Άντα, Κωνσταντόπουλος Γιώργος, Γιάννα, Βάσω, Δημήτρης, Μαραυειδοπούλου Ντίνα, Σαχίνης Αθανάσιος και Κατερίνα, Ισαακίδης Αθανάσιος και Ελένη, Κωνσταντόπουλος Βασίλης, Λαγός Δημήτρης, Παρασκευοπούλου Κατερίνα και Αναστασόπουλος Βασίλης.
Ζήσαμε εμπειρίες μοναδικές από τη μικρή αυτή εξόρμηση σε τόπους της Αρκαδίας που αν και ευρίσκονται δίπλα μας, πάντα τους προσπερνούσαμε…
Βασίλης Κ. Αναστασόπουλος

* από την ιστοσελίδα Arcadians.gr