Αφήνουμε πίσω μας τη φασαρία του Πειραιά και μέχρι να το καταλάβουμε, το «δελφίνι» έχει κιόλας μπει στο στενό του Πόρου, διασχίζοντας τη στενή λωρίδα θάλασσας που χωρίζει το νησί από την απέναντι πελοποννησιακή ακτή.
Ο Πόρος -που θα πει «πέρασμα»- αποτελείται από τα εξής… δύο νησιά, τη Σφαιρία και την Καλαυρία, από την καλή αύρα που φυσά στην περιοχή, γεννημένα από τις εκρήξεις του ηφαιστείου των Μεθάνων. Στο μικροσκοπικό νησάκι της Σφαιρίας είναι αμφιθεατρικά χτισμένος ο διατηρητέος οικισμός, δίπατα νεοκλασικά στολισμένα με γαλάζια πορτοπαράθυρα, δαντελωτά μπαλκόνια, περίτεχνα φουρούσια κι ακροκέραμα στις στέγες. Ιστιοφόρα και ψαροκάικα κουρνιάζουν στην προβλήτα, βουναλάκια από δίχτυα στην αποβάθρα και οι λάμπες σε ετοιμότητα για πυροφάνι.
Μετά την πλατεία δημαρχείου παίρνουμε την ανηφόρα για τα ασβεστωμένα σοκάκια ως το ρολόι του 1927 με το γαλάζιο τρούλο, στην κορυφή του λόφου περνώντας από ασβεστωμένες αυλές και καταρράκτες με βουκαμβίλιες και βιρτζίνιες. Το σύμβολο της πόλης δεσπόζει στην περιοχή που χτίστηκαν τα πρώτα σπίτια του Πόρου αρχές 15ου αιώνα.Περνάμε το μικρό κανάλι και συνεχίζουμε από τη Σφαιρία για την Καλαυρία, προς Ασκέλι, ανατολικά.
Ο Πόρος έχει «πρωταγωνιστήσει» ως φυσικό σκηνικό σε πολλά φιλμ του κλασικού κινηματογράφου, όπως το «Αλίκη στο Ναυτικό». Το σενάριο της ταινίας ταίριαζε γάντι με την ιστορία του νησιού, αφού εδώ εγκαταστάθηκε το 1830 ο πρώτος πολεμικός ναύσταθμος της Ελλάδας, ενώ οι Ποριώτες ναυτικοί βοήθησαν στον αγώνα του ’21.
Οδεύοντας προς Νεώριο, ανάμεσα στα πεύκα και τη θάλασσα, ξεπροβάλλει η επιβλητική σιλουέτα της βίλας «Γαλήνη». Στην έπαυλη του 1892 φιλοξενείται το 1939 ο Αμερικανός συγγραφέας Χένρι Μίλερ, ενώ ο Γιώργος Σεφέρης γράφει εδώ την «Κίχλη» το 1946 και εξομολογείται: «Ο Πόρος έχει κάτι από τη Βενετία, κανάλι, επικοινωνία ανάμεσα σε σπίτια με βάρκες, χλιδή, νωχέλεια, αισθησιακός πειρασμός».
Στο Λιμανάκι της Αγάπης, παλιό καταφύγιο των ερωτευμένων, τα πεύκα κάνουν βουτιές στο νερό. Πιο κάτω, ο Ρωσικός Ναύσταθμος, λίθινο κτίριο του 1834, που «πρωταγωνίστησε» στην ταινία «Καπετάν Φάντης-Μπαστούνι», πλάι στον Λάμπρο Κωνσταντάρα και τη Μάρω Κοντού. Η ξύλινη εξέδρα εισχωρεί στον απάνεμο κόλπο σαν να σημαδεύει το Δασκαλιό απέναντι. Το ακατοίκητο αυτό νησάκι, με το εκκλησάκι της Κοίμησης στη μέση, έκανε πολλούς ξένους να ερωτευτούν τον Πόρο, καθώς, αν κανείς το φωτογραφήσει από ψηλά φανερώνει πως έχει το θελκτικό σχήμα καρδιάς…
*από την εφημ. "Ελεύθερος Τύπος "
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου