Η συνάντησή μου με την Παγγορτυνιακή Ένωση, έγινε λίγες μέρες πριν τις προηγούμενες εκλογές της, δηλαδή κάτι λίγο περισσότερο από τρία χρόνια.
Θέλησα αμέσως να γίνω μέλος της και να λάβω μέρος στις εκλογές για την ανάδειξη του νέου Δ.Σ. Δυστυχώς για δυο η τρεις ψήφους αν θυμάμαι καλά δεν εκλέχτηκα. Για καλή μου τύχη όμως μέσα στον περασμένο χρόνο κάλυψα την θέση μέλους που εξέπεσε της θέσης του, βάσει του καταστατικού.
Από τότε μέχρι σήμερα με δυσκολία συνεδριάζει το Δ.Σ και επιτρέψτε μου να πω, πως δεν υπάρχουν κανόνες λειτουργίας του Δ.Σ, και ότι απλά υφίσταται αλλά δεν λειτουργεί.
Έτσι η μεγάλη μου επιθυμία για συμμετοχή και βοήθεια δεν εξελίχθηκε ποτέ. Από την μοναδική συνεδρίαση που έλαβα μέρος, κατάλαβα πως δυστυχώς "το μαγαζί" έχει πρόβλημα.
Δεν τηρείται το καταστατικό παρά μόνο για τα απολύτως τυπικά. Δεν υπάρχει ατζέντα θεμάτων για το επόμενο Δ.Σ, αλλά πώς να υπάρχει ατζέντα θεμάτων, αφού δεν υπάρχει μηνιαίος προγραμματισμός συνεδριάσεων. Δεν υπάρχουν πρακτικά συνεδριάσεων, εγώ τουλάχιστον όσες φορές ζήτησα δεν υπήρξαν, αλλά και δεν υπέγραψα ως όφειλα το πρακτικό της συνεδρίασης που μετείχα.
Η εμπειρία μου από το Δ.Σ που συμμετείχα, μου άφησε την εντύπωση πως κάναμε συνεδρίαση καφενείου, πηγαίνοντας…. στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα, μόνο που η θάλασσα είχε Μποφώρ και η βάρκα έγερνε.
Προσπάθησα να κάνω μια τοποθέτηση με κομψό τρόπο και να πω πως η Παγγορτυνιακή ένωση έχει χάσει τον δρόμο της κι αυτό της έχει κοστίσει όχι μόνο την μη παραγωγή έργου αλλά τελικά και την απαξίωσή της.
Προσπάθησα να πω, πως πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε τον ρόλο της μέσα από το παλιό καταστατικό της, που θα πρέπει να το εκσυγχρονίσουμε, αλλά αισθάνθηκα πως μιλούσα μόνη μου και μόνη μου τα άκουγα διακρίνοντας και μια βιασύνη από κάποιους λες και το θέμα που έθετα, τους ήταν παντελώς αδιάφορο αλλά και δύσφορο.
Απογοητεύτηκα και ταυτόχρονα κατάλαβα πως όταν δεν υπάρχουν κανόνες, στόχοι και σχεδιασμός για την υλοποίηση των στόχων, τότε χάνουμε τον καιρό μας που για κάποιους είναι πολύτιμος. Απαξιώνουμε και τους εαυτούς μας αλλά και την Ένωση, το χειρότερο όμως είναι, ότι δεν βοηθάμε την πατρίδα μας που τόση πολλή ανάγκη έχει από την βοήθεια των συλλόγων της, αφού ελάχιστη έως μηδαμινή είναι εδώ και πολλά χρόνια η βοήθεια από τους φορείς και το κράτος.
Ομολογώ πως με δυσκολία αποφάσισα να μην συμμετάσχω σε αυτές τις εκλογές.
Δυστυχώς και λυπάμαι που το λέω, δεν με καλύπτει ο τρόπος λειτουργίας ούτε ο χωρίς στόχο βηματισμός.
Δεν με καλύπτει η άποψη που έχει κυριαρχήσει στους περισσότερους συλλόγους , Ενώσεις αλλά και στην Ομοσπονδία μας. Η άποψη των εκδηλώσεων μόνο και αν υπάρχουν και αυτές, όπως επίσης το…. βλέποντας και κάνοντας, άσε και βλέπουμε!
Καλή η μάζωξη του κόσμου, καλά τα νταούλια και οι χοροί, αλλά όταν όλα αυτά τελειώσουν, η σκληρή πραγματικότητα για τα χωριά μας ξαναβγαίνει στην επιφάνεια κοιτάζοντας με αγωνία την επόμενη μέρα.
Και δυστυχώς έτσι που βαδίζουμε δεν υπάρχει επόμενη μέρα.
Ήμουν μικρό κοριτσάκι, έγινα μεγάλη γυναίκα και δυστυχώς το κάδρο είναι ίδιο με τα ίδια πρόσωπα σε επίπεδο κράτους- εξουσίας.
Θα κλείσω για να μην σας κουράσω κάπως έτσι….
Έφτασαν τα Χριστούγεννα, θα ξαναπάμε όλοι να αγιάσουμε τα ύδατα στην Λίμνη του Λάδωνα.
Ο Δήμος θα ξαναβουλώσει τις τρύπες του δρόμου για να περάσουν τα αυτοκίνητα των υψηλών καλεσμένων.
Οι παπάδες θα κάνουν τον αγιασμό.
Οι Πολιτικοί θα εκφωνήσουν τον δεκάρικό τους.
Οι Δήμαρχοι θα μας ξαναπούν ότι και πέρσι.
Ο Σύνδεσμος για την ανάπτυξη της λίμνης του Λάδωνα, θα μας ανακοινώσει για μια ακόμη φορά τα…. μεγαλεπήβολα σχέδια για την αξιοποίηση της. Θα φάμε μελομακάρονα, θα πιούμε τσίπουρο, θα χαριεντιστούμε μεταξύ μας, θα βγάλουμε και φωτογραφίες όλοι αγαπημένοι και ευχαριστημένοι που επιτελέσαμε για άλλη μια φορά το καθήκον μας και θα φύγουμε με ήσυχη την συνείδησή μας.
Τα χωριά μας θα είναι τα ίδια και την επόμενη μέρα όπως χρόνια τώρα και η ανάπτυξη ας περιμένει, τώρα σειρά έχουν μόνο οι χοροί.
Σας ευχαριστώ.
Αλεξάνδρα Αγγελοπούλου-Σουλαδάκη
Πρόεδρος της Ένωσης Βαχλαίων
Μέλος Δ.Σ της Παναρκαδικής Ομοσπονδίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου