"Χαίρε Ω Χαίρε Ελευθερία" Δ. Σολωμός
Επιμέλεια: Πέτρος Σ. Αϊβαλής,

ΤΟΠΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΜΕ ΝΕΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΗΜΟΥΣ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΗΣ & ΓΟΡΤΥΝΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟ 1988 *Ειδήσεις - Ανταποκρίσεις - Ρεπορτάζ - Συνεντεύξεις - Videos - Διεθνή Νέα - Απόδημος Ελληνισμός ...στα απλά πράγματα κρύβεται η γοητεία... όπως ένας περίπατος στο Λούσιο ποταμό....... * ειδήσεις από την Αρκαδία * περιήγησης, οικοτουρισμός, πολιτισμός * Άνοιξη 2018 περιδιάβαση στα όμορφα χωριουδάκια της Αρκαδίας και περίπατος στις όχθες του ποταμού Λούσιου μυρίζοντας την ρίγανη και το θυμάρι με ψωμοτύρι και καλή διάθεση & καρδιά, αναμένοντας τις νεράιδες να φανούν, όπως έλεγε η γιαγιά η Βάσω... * http://karytaina.blogspot.com/


~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Τετάρτη 17 Φεβρουαρίου 2016

Γιατί να υπάρχουν Πολιτιστικοί Σύλλογοι;

      Σκέψη και Γνώμη      






Γράφει ο Χρήστος Πλειώτας*
Γορτυνιακός Σύνδεσμος Σπάρτης
Ο Γορτυνιακός Σύνδεσμος Σπάρτης 
ως γνώστης της έννοιας μετεξελίχθηκε σε πολιτιστικός

Ως Γορτύνιος εκ καταγωγής, μέλος του Γορτυνιακού Συνδέσμου Σπάρτης «Ο ΑΓΙΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΣ Ο ΝΕΟΣ»,αποκομμένος «σώματι» μόνον και όχι «ψυχή τε και σώματι» απ’ τα πατρώα εδάφη, συγκινούμαι κάθε φορά που ο άξιος Πρόεδρος του Γορτυνιακού Συνδέσμου με επισκέπτεται για να με ενημερώσει για τα δρώμενά του και στεναχωρούμαι που λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων είμαι ελλειμματικός στην παρακολούθησή τους.  
Ως Δικηγόρος «άσχετος» σχετικά με θέματα πολιτιστικών Συλλόγων και ευρύτερης επαφής με τα της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, θεωρώ ωστόσο ότι δικαιούμαι ως πολίτης που κοινωνικά δραστηριοποιείται στην πόλη του, επ’ ευκαιρία της επικείμενης ετήσιας συνεστίασης του «ΓΟΡΤΥΝΙΑΚΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΣΠΑΡΤΗΣ», να εκθέσω γενικότερα τις απόψεις μου, για την σημασία των πολιτιστικών Συλλόγων στο κοινωνικό γίγνεσθαι.
Όλοι σχεδόν οι Σύλλογοι τιτλοφορούνται «ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΙ» και αυτό πράγματι είναι το ορθό. Το λάθος θα ήταν να λέγονταν  «εκπολιτιστικοί». Το ρήμα εκπολιτίζω παραπέμπει σε ιεραπόστολους που καλούνται να ημερεύσουν άγριους, υποδεέστερους και άξεστους ανθρώπους…
Ο Γορτυνιακός Σύνδεσμος Σπάρτης ως γνώστης της έννοιας μετεξελίχθηκε σε πολιτιστικός.
Ο Γεώργιος Σεφέρης έγραψε κάποτε: «Ένα μέρος του παρελθόντος πεθαίνει κάθε στιγμή και η θνησιμότητά του μας μολύνει, αν προσκολληθούμε σ’ αυτό με υπερβολική αγάπη. Ένα μέρος του παρελθόντος μένει πάντα ζωντανό και αν καταφρονήσουμε την ζωντάνια του κινδυνεύουμε».
Με την παραδοχή αυτή ως πεδίο αναφοράς μου, θεωρώ ότι ο κάθε πολιτιστικός Σύλλογος υπάρχει, ώστε με τις δραστηριότητές του να αποδεικνύει ότι παράδοση είναι η συνείδηση της ύπαρξης του παρελθόντος μέσα στο παρόν, αλλά και άξονας προσανατολισμού του για το μέλλον.
Η παράδοση ως λέξη ετυμολογικά προέρχεται από το ρήμα «παραδίδωμι» που σημαίνει δίνω κάτι στα χέρια κάποιου, δηλαδή του το εμπιστεύομαι.
Όταν μιλάμε για πολιτιστική παράδοση κατ’ αρχήν και προ παντός άλλου αναφερόμαστε στο φιλότιμο και στην λεβεντιά μας. Αναφερόμαστε στα χειροπιαστά δημιουργήματα των προγόνων μας, αλλά και σ’ όλα τα άυλα στοιχεία πολιτισμού μας, που μεταφέρθηκαν σ΄ Εμάς από γενιά σε γενιά.
Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι οι θησαυροί της άυλης,  πνευματικής πολιτιστικής μας κληρονομιάς είναι – δυστυχώς – νομικά ανυπεράσπιστοι. Έχετε επί παραδείγματι δει να διωχθεί ποτέ κάποιος αστικά ή ποινικά για παραχάραξη των ηθών, των εθίμων, των παραδόσεων, των θρύλων, των δοξασιών του πολιτιστικού μας πλούτου;
Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών μέσω της «UNESKO» κατόρθωσε μόλις το 2003 να ζητήσει απ’ τα κράτη μέλη του να δεσμευθούν με διακρατική μεταξύ τους σύμβαση, ότι αναγνωρίζουν την τεράστια σημασία της Παγκόσμιας άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς, ως παράγοντα προσέγγισης και κατανόησης μεταξύ των ανθρώπων της γης.
Η Ελλάδα χώρα με υψηλά ηθικά και πολιτισμικά ιδανικά κύρωσε την σύμβαση αυτή με τον Νόμο 3521/2006 και την έθεσε σε ισχύ την 03 – 04 – 2007 (ΦΕΚ Α΄17/29 – 01 – 2007).
Η άυλη πολιτιστική μας κληρονομιά χωρά τα πάντα: Τους μύθους, τους θρύλους, τις παροιμίες, τα ανέκδοτα, τα αινίγματα του λαού μας, τις προλήψεις, τις δεισιδαιμονίες, τις αναπαραστάσεις των ηρωικών πράξεων των προγόνων  μας, τους παραδοσιακούς γάμους και άλλα γεγονότα της κοινωνικής ζωής, τις μεθόδους της παραδοσιακής γεωργίας και αλιείας, τις τελετουργίες σε εορταστικές εκδηλώσεις, τις λιτανείες, τους εξορκισμούς, τις ερμηνείες των ονείρων, τα πανηγύρια και τις τοπικές γιορτές, τα μηνύματα του φεγγαριού, τις χειρομαντείες, την πρακτική μετεωρολογία, τους αργαλειούς, τα υφαντά, τους νερόμυλους, τους ανεμόμυλους, την ρόκα, τα μαγκανοπήγαδα και τόσα άλλα.
Δυστυχώς παρά την κύρωση από την Ελληνική πολιτεία της ανωτέρω σύμβασης της UNESKO τίποτε έως σήμερα δεν διαφυλάσσει οργανωμένα και με ασφάλεια σε πολιτειακό επίπεδο, την πολιτιστική μας κληρονομιά.
Θα διερωτηθεί κάποιος πως είναι δυνατόν να διαφυλαχθεί και πολύ περισσότερο να ποινικοποιηθεί η προσβολή του άυλου με την νομική έννοια του όρου; Πως επί παραδείγματι θα μπορούσε η πολιτεία να διαφυλάξει και προστατέψει τον θρύλο ή την Ελληνική λαϊκή παράδοση, όταν κακοποιούνται βάναυσα, συγχέονται  ή αγνοούνται;
Τα άυλα, πνευματικά πολιτιστικά στοιχεία κληρονομιάς φυλάσσονται μόνον μέσα στις ψυχές των ανθρώπων, εάν είναι ευαίσθητες, εάν τα αγαπούν, εάν νοιώθουν στενά συνδεδεμένες με αυτά.
Τολμώ να πω ότι τα άυλα στοιχεία του πολιτισμού μας, φυλάσσονται χάρη στην φροντίδα και την επαγρύπνηση των πολιτιστικών Συλλόγων και κυρίως για να μην μιλάω απρόσωπα, χάρη στο μεράκι ατόμων και μικρών ομάδων, που αισθάνονται βαθιά στην ψυχή τους τις ρίζες τους στο τόπο τους και επιδιώκουν οι ρίζες αυτές να «αγκαλιάσουν» και τα παιδιά τους.
Ο Γορτυνιακός Σύνδεσμος Σπάρτης ο «ΑΓΙΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΣ Ο ΝΕΟΣ» τέτοιους ανθρώπους έχει: ευαίσθητους, φιλότιμους, υπερήφανους, ανιδιοτελείς και μεγαλόκαρδους, γεμάτους ψυχή και μνήμη για την Γορτυνία, την γη των πατεράδων και των παππούδων τους, που «πετρούλα – πετρούλα» κουβαλήθηκε στην Σπάρτη και έγινε «κάστρο» μνήμης, συνείδησης και προσφοράς πολιτισμού.
Ο εν λόγω πολιτιστικός Σύλλογος ζει και υπάρχει στην πόλη μας απ’ το 1920 και η επιτυχία του είναι ότι ανήκει στο μέλλον!!! έχοντας ως διαρκή και πολύτιμη παρακαταθήκη του τα ιδανικά της «ξερής» πλην όμως εύφορης σε κοφτερά μυαλά και αξίες γορτυνιακής γης.
Αποτελεί έναν εκ των παλαιοτέρων Συλλόγων της πόλης μας, που μετεξελίχθηκε επιτυχημένα όπως απαίτησαν οι καιροί, από Σύνδεσμο Αλληλοβοηθείας των εκ «Γορτυνίας καταγόμενων», σε πολιτιστικό Σύλλογο με πλούσιο και πολύπλευρο πολιτιστικό έργο στην τοπική μας κοινωνία.
Για όλα αυτά είμαι χαρούμενος, γιατί βλέπω έναν ζωντανό συλλογικό φορέα να υπάρχει στην πόλη μου και να αναγνωρίζει το δίκιο του Καβάφη όταν έγραφε: «Καινούργιους τόπους δεν θα βρούμε, δεν θα βρούμε άλλες θάλασσες. Η πόλη θα μας ακολουθήσει. Στους δρόμους θα γυρνάμε τους ίδιους και στις γειτονιές τις ίδιες θα γερνάμε και μέσα στα ίδια σπίτια θα ασπρίζουμε».
*Δικηγόρος

______________
http://www.notospress.gr/article.php?id=25148

Δεν υπάρχουν σχόλια: