Η Επαναστατική Προσωρινή Διοίκηση της Ελλάδας στον Άγιο Ιωάννη Κυνουρίας, από 20 Αυγούστου έως 1 Οκτωβρίου 1822
http://www.arcadians.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=395:---&catid=89
Επιτομή της εισήγησης κατά το Ζ΄ Διεθνές Συνέδριο
της Εταιρείας Πελοποννησιακών Σπουδών, Γαστούνη Ηλείας (14.9.05).
Ο Άγιος Ιωάννης (Αγιάννης) επί Τουρκοκρατίας ήταν ένα σημαντικό κεφαλοχώρι της Θυρέας, στη Β. Κυνουρία. Πρόκειται για το σημερινό ορεινό και παραθεριστικό χωριό του Άστρους. Υπόψη δε, ως προς τα αναφερόμενα Αγιαννίτικα Καλύβια, ότι επρόκειτο για τον οικισμό, όπου βρίσκεται τώρα το Άστρος και όπου είχαν τα καλύβια τους οι Αγιαννίτες και έμεναν το χρονικό διάστημα που χρειαζόταν για το μάζεμα των ελιών και το βγάλσιμο του λαδιού. Γι' αυτό, ακόμη και σήμερα ακούγεται ο διαχωρισμός Απάνω Αγιάννης και Κάτω Αγιάννης για το Άστρος. Αυτά ως προς τη διάκριση Αγιάννη και Αγιαννίτικων Καλυβιών προς αποφυγή σύγχυσης.
Και ακριβώς στον Αγιάννη είχε μεταφερθεί η Επαναστατική Προσωρινή Διοίκηση της Ελλάδας, από 20 Αυγούστου έως 1 Οκτωβρίου Ι822. Η ονομασία αυτή, Επαναστατική Προσωρινή Διοίκηση (δηλ. Κυβέρνηση) της είχε δοθεί στην Α΄ Εθνική Συνέλευση της Επιδαύρου, όπου και πρωτοσυγκροτήθηκε.
Τα Μέλη, λοιπόν, της εν λόγω Διοίκησης κατατρομαγμένα από την απρόσκοπτη προέλαση του Δράμαλη προς κατάπνιξη της Επανάστασης στην Πελοπόννησο, κατέφυγαν για τη σωτηρία τους σε δύο αγκυροβολημένα καράβια στον Αργολικό κόλπο. Σ’ αυτά, όμως, δεν επιβιβάσθηκαν οι στρατιωτικοί ηγέτες: Θ. Κολοκοτρώνης, Δ. Υψηλάντης και Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης. Είχε μάλιστα καταστεί καταφανής και η αντιπαλότητα μεταξύ Πολιτικών και Στρατιωτικών και πιο πολύ μετά το θρίαμβο του Κολοκοτρώνη στα Δερβενάκια (26 Ιουλίου 1822), οπότε ανακηρύχθηκε και Αρχιστράτηγος.
Σ’ αυτή λοιπόν την κατάσταση οι επιδείξαντες ηττοπάθεια Πολιτικοί και απογοητευμένοι και από το αναπτερωμένο γόητρο των Στρατιωτικών, και ιδιαίτερα του Κολοκοτρώνη, αποσύρθηκαν στον απόμερο και φιλήσυχο Αγιάννη, για να συνέλθουν από την ταραχή τους και, εκτιμώντας τις συνθήκες, να συσκεφθούν περί του πρακτέου προς ευόδωση της Επανάστασης.
Κατέλυσαν, κατά την προφορική παράδοση, σ’ ένα διώροφο οίκημα, σωζόμενο σε πολύ καλή κατάσταση, παρά την κεντρική πλατεία του Αγιώργη, αποκαλούμενο και σήμερα «Κυβερνείο», καθώς και στην ονομαστή Σχολή των Καρυτσιωτών, η οποία πυρπολήθηκε από τον Ιμπραήμ, το 1826.
Ως προς τις δραστηριότητες, τώρα, της Διοίκησης στον Αγιάννη, είναι αναμενόμενο ότι δεν ήταν δυνατόν να παρουσιάσει σημαντικό έργο, λόγω του συντόμου διαστήματος λειτουργίας της, μόλις 42 ημερών. Ζητήματα προέκυψαν επίσης καθώς δεν είχαν προσέλθει όλα τα Μέλη της στην έδρα της στον Αγιάννη και λόγω της ύπαρξης προβλημάτων στις σχέσεις με τους Στρατιωτικούς, που επίσης δεν προσήλθαν, όπως και ο Κολοκοτρώνης. Ο Πρόεδρός της, δε, ο Αλέξ. Μαυροκορδάτος, είχε «λιποταχτήσει» στη Δυτική Ελλάδα, και η Διοίκηση προεδρευόταν από τον Αθ. Κανακάρη, Φιλικό και πρόσωπο έντιμο.
Επισημαίνουμε, ωστόσο, τρεις από τις αξιοσήμαντες και εθνικά αποτελεσματικές για την εποχή αποφάσεις υπέρ της Επανάστασης:
α) Οι Σπετσιώτες ζήτησαν από τη Διοίκηση να προστατευθεί το νησί τους από επαπειλούμενη απόβαση των Τούρκων, προς λεηλασία και διαρπαγή τροφίμων για βοήθεια των πολιορκούμενων και λιμοκτονούντων Τούρκων στο Ναύπλιο. Προς τούτο διατάχθηκε ο Χιλίαρχος Πάνος Κολοκοτρώνης, ο οποίος πάραυτα έσπευσε και αποβιβάστηκε με τους άντρες του στο νησί και έτσι αποσοβήθηκε απόβαση των Τούρκων. Οι Κολοκοτρωναίοι προ του συμφέροντος της πατρίδας πάντα υποχωρούσαν, παρά τις όποιες αντιπαλότητες με την πολιτική Ηγεσία.
β) Ο Ιωάννης Κωλέττης, Υπουργός του Πολέμου και των Εσωτερικών, συνεννοήθηκε, στην τότε Σκάλα του Άστρους (Παρ. Άστρος), με το Γάλλο Ναύαρχο Δεριγνύ, ο οποίος στη συνέχεια συναντήθηκε με τον Τούρκο Πάσα και τον πληροφόρησε... για δήθεν επικείμενη πυρπόληση του Τουρκικού στόλου με έτοιμα ήδη μπουρλότα. Τον πίστεψε ο Πασάς και τρομοκρατημένος εγκατέλειψε με όλο το στόλο του τον Αργολικό κόλπο. Και έτσι ελευθερώθηκε ο Αργολικός και χάθηκε για τους Τούρκους και όποια δυνατότητα επέμβασης από τη θάλασσα προς τροφοδότηση των εξαθλιωμένων πολιορκουμένων τους στο Ναύπλιο.
γ) Αποφασίστηκε από τη Διοίκηση και στάλθηκε αντιπροσωπεία στο Συνέδριο της Ιεράς Συμμαχίας στη Βερόνα της Ιταλίας, για να ζητήσουν από τους βασιλείς της Ευρώπης τη συμπαράστασή τους υπέρ της Ελληνικής Επανάστασης. Αλλά οι «Χριστιανοί» του Μέττερνιχ τους εμπόδισαν και να παρουσιασθούν στη Βερόνα. Εντούτοις το Ελληνικό αίτημα έγινε ευρύτατα γνωστό και προβλημάτισε θετικά την Ευρώπη.
Λοιπόν, και μόνο για τα αποτελεσματικά γεγονότα αυτά δικαιούται και ο Αγιάννης της ιστορικής του αναγνώρισης, για τη φιλοξενία της Επαναστατικής Διοίκησης κατά τα πρωτοποριακά εκείνα χρόνια προς παγίωση της Επανάστασης.
Τέλος, με τις επίμονες ενέργειες των πολιτικά πανίσχυρων Υδραίων Κουντουριωτών και του γαμπρού τους Ιωάννη Ορλάνδου, την 1η Οκτωβρίου 1822 μετακομίσθηκε η Διοίκηση στο Καστρί της Ερμιονίδας,μακριά από την Τριπολιτζά και γενικά από τα μέρη επιρροής του Θ. Κολοκοτρώνη.
Ιωάννης Μ. Αρβανίτης
Δρ. Σορβόνης
Επίτιμος Σύμβουλος Παιδαγωγικού Ινστιτούτου
- Συγγραφέας
| ____________ |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου